krytyka artystyczna
Kierunek łączy badania historyczne z antropologiczną refleksją, podkreślającą międzykulturowe, a również międzydyscyplinarne aspekty. Dzięki temu absolwent uzyskuje szeroką wiedzę o sztuce świata – Europy (włączając w to sztukę Europy Wschodniej, głównie rosyjską, Europy Środkowej i Południowo-Wschodniej), Azji (m.in. Chin, Japonii, Indii, państw Islamu), obu Ameryk oraz Afryki.
Zakres poznanej wiedzy obejmuje w zarysie okres od starożytności do współczesności. Jednak wiek XVI – czas wielkich odkryć geograficznych, jest w programie specjalności istotną cezurą. Od tego czasu scalany kulturowo świat przeszedł przez epokę kolonialną do podjęcia w połowie XX wieku dialogu między cywilizacjami.
W ostatnim półwieczu nasilająca się współpraca międzynarodowa i powstanie nowych środków przekazu (TV, Internet) otwarły nową epokę sztuki „globalnej”.
Program zrywa z europocentryczną świadomością, operującą m.in. pojęciami „Orient” i orientalizm. Zachowuje jednak polskie – odmienne, wynikające z tradycji historycznej kontaktów z prawosławiem, judaizmem i islamem, widzenie świata z miejsca, gdzie Wschód spotyka się z Zachodem. Studia pozwalają mu także na poznanie sztuki i dziedzictwa kulturowego mniejszości narodowych w Polsce i Europie Środkowo-Wschodniej, zwłaszcza Żydów, Ormian i Tatarów.